K ı t ’ a
Nâmûs ile irfânı yetişmez mi mükâfât
İkbâl yolu gerçi Kemâl’in kapanıktır
Çok ak göremezsen de saçında sakalında
El minnetü lillâh yüzü ak alnı açıktır.
Kıt’a
Kimse takdir edemez âlemde
Kendi mâhiyyetini re’yi ile
Münferid vâsıta-yî ru’yet iken
Göremez kendisini dlde bile.
Kıt’a
Muktezâ-yî hükm-i kaanûn-î tabiat böyledir
Düşmek üzre yıldırım ekser muallâ tâk arar
Çok mu nâ-merdin felâketten selâmet bulması
Herkese gitmez belâ erbâb-ı istihkâk arar.
Kıt’a
Kudret ettikte taallûk fıtratın ahkâmına
Kahr-ı Hak bir dîv halk etmiş esâret nâmına
Âlemin çökmüş o siklet sîne-yî ârâmına
Dehşetinden inliyor her zerre hâlâ dinleyin.
Kıt’a
Çekmedim ömrümde zencir-î esâret bârını
Kayd-i dünyâdan müberrâyım bilir dünyâ beni
İşte meydân-i hamiyyet kaçma ey cellâd-ı zulm
Yâ seni mahv eylesin Mevlâ cihanda yâ beni.
Kıt’a
Sen oldun çevrine ey dil-şiken mahzûn ben mahzûn
Felek gülsün sevinsin şimdi sen mahzûn ben mahzûn
Ölürsem görmeden millette ümmîd ettiğim feyzi
Yazılsın seng-i kabrimde vatan mahzûn ben mahzun.
K ı t ’ a
(Âli Paşa İçin)
Âli bu Devleti sana muhtâc gösterip
İkbâl mesnedinde bekaadan ümidi kes
Bilmem nedir lüzuma vücûd-i habisinin
Dünyâyı boynuzun mu tutar hey öküz teres.
Bir yanıt yazın